Hayatın En Güzel Gerçeği Sensin

Issız kızgın çöllerde
Mataranda son damla da tükenir
Kızgın güneş bedenini yakar
Gözünün önünde her yer serap olur
Gücünü toplar bir adım daha atarsın
Ama nafile o sadece bir serapmış dersin
İşte sen
Yanmış yüreğime dudağımdan dökülen suyumsun...

Soğuk kış günlerinde
Ağaçlar kurumuş yapraktan eser yok
Güneşin varlığıyla yokluğu bir
İnsanlar sığınacak sıcak yuva ararken
Evde yakacak bir odun bulamazken
Bedenim titrer hayattan vazgeçmişken
İşte sen
Üşümüş yüreğime içimi ısıtan güneşimsin...

Yüksek kayalı uçurumlardan
Bir adım atsam geriye hiçbirşey bırakmadan
Yaşanmışlıklar gözümün önünden geçerken
Güzel günleri yok sayıp
Elveda yaşadıklarım
Hoşcakalın demeye hazırlanırken
İşte sen
Uçurumun kenarında bana elini uzatan hayatsın...