Hayatın cilvesi Şiiri - Orhan Özçelik

Geriye dönüp baktığımda,
Gördüklerim çok garip şeylerdi.
Aklımda kalanları yokladığımda,
Koca bir hayatın boşa geçtiğiydi.
Boşuna sevdanın yangınları,
İçi boş sevginin külleriydi.

Küle dönmüş bir hayat,
Ve gönül yollarında bir yığın duman.
Bir sis bulutu kaplanmış geçmiş,
Ne olduğu anlaşılmayan bir mazi.
Yani bu belirsiz hayatın,
Geride bıraktığı izleriydi.

Var olanlar çoktan unutulmuş,
Yürek denilen şey kaybolmuştu.
Yok olmuştu içimde geçmişim,
Ben bu hale nasıl gelmişim.
Neydi bu kayboluşun nedeni,
Bu hangi fırtınanın sesleriydi.

Olmaz mıydı bir anı içimde,
Düşünüp de mutlu olacağım bir satır.
Bir nokta kadar da olsa yeterdi,
Maziden gelen bir yudum zehir.
Her şeyimi götürmüştü oysa zaman,
Belki de hayatın bir cilvesiydi.

Sayfaları silinmiş birer birer,
Yaşantının karalanmış kitabının.
Yarına gidecek bir hecesi bile yok,
Olmadı küçük bir hikayesi geçmişimin.
Bu günüme gelen bir sıcaklık olmadı,
Bu belki de hayatın son nefesiydi.