Hayatın Cilveleri Şiiri - Vehbiye Yersel

Hayatın cilveleri pişirdi beni,
Neden sustum katlandım bu yaşantıya.
Soruyorum kendime, cevap bulamam,
İkilem içindeyim, geri dönemem.

İlk adımı yanlış attım, gençtim, toydum.
Kin, nefret bilmedim, ne isem oydum.
Şimdi yeni anladım, susmamalıydım,
Susmamalıydım, isyankar olmalıydım.
 
Bu kadar iyi niyetli olmak, bazen,
Aptallığın, saflığın işaretidir.
Kadınlık, analık, insan haklarımı,
Aramam gerekirdi, susmamalıydım.
 
Hep ikinci sınıf insan oldum, kadındım,
Sözümü dinletemedim, şimdi anladım,
Erkeğin sözü, geçer akçeydi evde,
Hatamı geç anladım, ama yok fayda.

20.07.2004