Hayatın Bahçesi Şiiri - Nuran Karaca

Suçladık durduk hayatı,
yılları tek tek devirdikçe
bir yerde yanlışlık mı vardı ne!
belkide biz ona nasıl bakmışsak;
oda bize öyle yansırmış..
doğruyu ve yanlışı anlatmak için,
değişik ödevlerle sınamış,
gülüp ağlamak sırasını alırken
tatlılar yendiğinde haykırılmazken
ruh acıları çekmeden olgunlaşamazmış.
emanet servete güvenilmezken,
asıl hazine gönlümüzdeymiş
kimsenin kimseden farkı yok
misafirliğimiz bir gün sona ererken
her can toprağın koynunda çürüyormuş.
bu kısacık hayatın bahçesinde yetişen,
rengarenk o mutluluk güllerine
meğer paha biçilemiyormuş.
ruhuna dokunacak,
bir gülün kokusunu almak için
meğerse;
bir ömrü harcamak gerekiyormuş.

Nuran KARACA23.4.2012