Hayatın Akışı 1. Şiir / Çocukken-1

Çocukken dizimiz kanardı,
Ağlardık.
Annemizin elimize tutuşturduğu şekerle susardık,
Acının ömrü şekerin ilk tadımı kadardı.
Çocukken arkadaşlarla deli gibi koşardık,
Nefes nefese kalırdık.
O zamanlar öcüden, kurt adamdan korkardık,
Yatakta tek kalınca hiçbirini anmazdık.
Çocukken bol çamurla ve toprakla oynardık,
Kalelerimiz olurdu,
Düşmanın kalesini yıkardık.
Ne güzel olurdu dondurmacı gelince!
Anne, bugün iki top olsun diye yalvarırdık.
Elimiz bir Elif'in, bir Ayşe'nin eline değince utanırdık,
Özür dilerdik, dilerken bir de kızarırdık.
Çocukken çok gülerdik, çok ta ağlardık.
Yani gözümüz hep nemliydi aslında,
Ama çocuktuk, aldırmazdık..!