Hayatın Adı: Sensin

Abdulkadir’e

[Biz aşkı hangi ustadan öğrendik
Yalın bir alevin beyazlığında
Kara sevdalara tutulmayı denedik]

Kardeşim
Bakışlarıma anlam vermelisin
Gülüşlerime
Ama
Okuduğum şiire aldırmıyorsun
Çektiğim çilelere
Geceleri insanlar niçin üşür
Bilir misin
Karanlık her yanını örtünce
Niçin tuhaflaşır insan
Ve zanneder ki
Yıldızlar dökülecek gökten
O dem ölüm korkusu yayılır odana
Belli belirsiz bu yaşam
Senin neyine
Ağır ve yüklü bu hayata
Sen dayanabilir misin
Bu kör ve acemi heveslerinle
Ki bunlar
Bir aşkın
Bir şarkının son sözleri bunlar.

Kardeşim
Denize düşen bir yağmur tanesini
Bilir misin
Veya iç çekmesini
Ya da bir isyanların sınırlarını
Kafeste ölen kuşun yalnızlığını
Göklerin nasıl azap yağdırdığını
Ferhat’ın boşuna yorulmadığını

Bilir misin
Geceleri yıldız saymasını
Ve soğuktan titreyen ellerini
Üşüyen ceplerinde ısıtmasını
Denedin mi hiç
O kirli kentte
Ve o soğuk insanların içinde
Hayat sürmeyi

Kardeşim
Yüzüme bakınca anlamalısın sıkıntımı
Ve elini sinene her atışında
İyi kelimeler çıkarmalısın hayata
Ve tat vermeli sana
Sevinince çocuklar
Yağmurda ıslanmasını becermelisin
Gül tutmalısın yüreğinde
Ve aşka inanmalısın
Hatta geceye ağlamalısın
Türküler bir sızı gibi işlemeli seni
Tütün gibi keskin duygularını
Diri tutmalısın
Anlıyor musun
Hayatta kalmalısın
Dosta düşmana karşı gülümseyerek
Ve sert sert yürüyerek
Bu hayatın riyakâr yüzüne
Bir tuh diyerek

Yaşamalısın
Kardeşim

Aralık 1998, Aksaray