İlk okulda tek ayak üstünde bekletilen o haylaz çocuk bendim.
Bir başkasının yazılı kağıdını, olduğu gibi doğrusuyla, yanlısı ile yanlisiyla kendi kağıdıma geçirmem suçtu,
Bunu bile bile yapıyordum oysa.
Kime neydi?
Tembel, haylaz bir çocuktum, bunu biliyorlardi ve bize ogretikleri;
"Bana arkadaşını soyle, sana kim olduğunu söyleyeyim" ata sözünden haberleri yoktu sanki.
Kopya çektiğim arkadaşımın yanlışlarını bilerek aldığımı biliyorlardi,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta