Çıkıyorum yapayalnız yokuşlardan,
Bıktım artık yerli yersiz kopuşlardan,
Bam teli uzun bir yol üstündeyim,
Bedenim yerindeyken ruhumu kaybetmekteyim.
Savrulurken monotonluk girdabının içinde,
Dalgın tayfa gibi pusulasını kaybetmişçesine,
Ya gemi bana hükmedecek ya ben gemiye,
Düşünüp zaman geçirirken bir şey kalmaz ki geriye.
Aşikârdı vakti zamanıyla heba ettiklerim,
Bir namazlık seccadeye takılırdı gözlerim,
Huşu içinde başka nerden yardım alabilirim,
Derken, boşa gitmez ahir zaman ibadetlerim.
Kimseyi bırakmak istemem su-i zanlarda,
Nasıl geldiysem dünyaya öyle gideceğim,
Sukutumu bozmayıp hayatla yüzleşeceğim,
Adam gibi yaşayıp adam gibi öleceğim.
Kayıt Tarihi : 9.8.2009 20:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!