Köyden kaçırmıştı Fidan`ı İstanbul`da bir yakınının yanında kalıyorlardı. Düşman ailelerin çocukları olmaları, evlenmelerine tek engeldi. Öncelikle inşaatlarda amelelik yapmış gecesini gündüzüne katıp hep çalışmıştı. Belirli bir birikimden sonra boş bir arsaya yaptığı gecekondu, mutluluklarına mutluluk katmıştı. İlk çocukları da yoldaydı. Daha çok çalışmam gerek diye düşünüyordu Cemal.
İstanbul`da ki arkadaşının durumu iyiydi.
-Cemal gel sana bir manav dükkanı açayım sen çalıştır diye teklifte bulundu. Evine yakın bir dükkan tuttular. İşler iyiydi. Bu arada bir de oğlu olmuştu Cemal`in. Sevinci bir değil, iki olmuştu artık. Eşini çok seviyordu. Oğlu da evin altın topu, tek neşesiydi.
-Bugün oğlum ne yaptı annesi? Herzaman sorduğu soruydu.
Fidan`ın yüzünde gülücükler açar bir bir anlatırtı Cemal`e..
Tamamını Oku
kutluyorum güzelliği
namık cem
Köyde büyüdüm ben. Evimizde kedimiz, dışarıda köpeğimiz, tavuğumuz, ineğimiz vardı. Davetsiz misafirlerimiz (farelerimiz) de vardı... Tabi ki sonuncu hariç her biri hayvan sevgisinden değil ihtiyaçtandı.
Ama daha sonra Locmanlara taşındığımızda içimizdeki hayvan svgisi nedeniyle köpek beslemek istediğimizde büyüklerin tepkisiyle karşılaştık. Tabi ki haklı nedenleri vardı...
ine sanaldan tanıdığım Avustralyalı adaşımın içi hayvan sevgisiyle yoğrulmuştu. Evinde çeşit çeşit hayvanlar bulunuyormuş. Bir çocukluk anısını sizlerle paylaşmak isterim;
Sokakta bulduğu sevimli bir köpek için evlerinin arkasında küçük bir köpek kulübesi oluşturmuş. Ama köpeğin sahibi sorup soruşturup onların evinin kapısını çalmış. Annesi seslenmiş 'Kadiiiir' diye... 'Bir köpek kaybolmuş, gördün mü?'.Kadir önce sormuş; 'Sarı beyaz renkli yavru köpek mi?'. 'Evet' diye seslenmiş köpeğin sahibi. 'Ben o köpeği hiç görmedim!' demiş küçük Kadir ve hemen evin arkasına kulübeye koşmuş. Tabi ki onu izleyip köpeği bulmuşlar...
Güzel bir öyküydü. Tebrikler...
Kadir Tozlu
çok güzeldi..
sevginin etkili bir dille anlatımı....
selam ve saygılarımla kutlarım...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta