Hüzün çocuklaştırırmış insanları
Yeşermeye başlayan parkta, gökyüzünü taşladık
Sırtımızdaki yükle oturduğumuz, taşımayacak eski bankları
Kaderin salladığı salıncakta suçladık
Perdeye gerek yoktu, göstermiyordu içimizi
Yüreğimizin buğulanmış camları
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta