Hayatımız...3 Şiiri - Ozan Nuri Ceyhan

Çocukluğum acılar içinde geçti
Ana şevkâtine hasret büyüdüm
Kader zulmüne küçükken seçti
...Bu zor yollarda yalnız yürüdüm.

Ailem dağıldı, herkes bir yerde
Umut denilen şey kapalı perde
Aramaya kalksam kim bilir nerde
...Ömrü süremedim, ancak süründüm.

Zor şartlarda okumaya çalıştım
Kader buymuş çilelere alıştım
Yine de yılmadım güç belâ aştım
...İçim başka dışım başka göründüm.

Birine aşık olmak hesapta yoktu,
Bu sene çiçekler bir başka koktu
Göz görünce gönül aklıma soktu
...Bir güzelin gözlerine vuruldum.

Sevmek hoş bir şey dedim sarıldım
Yıllarca süren kâbustan ayrıldım
Ruhsuz geçen günlerime darıldım
...Gözlerden fışkıran sevgiyi gördüm.

Bomboş olan yürek sevgiyle doldu
Hayaldeyim şaşkınım bu nasıl oldu
Baktım sonsuz acım bir anda soldu
...Geçmişle arama bir duvar ördüm.

Yıldıramaz artık ne ayaz ne de kar
Düşünmem gereken artık biri var
Hayata bağladı bahar gözlü yar
...Olmasaydı belki çoktan biterdim.

Yeni bir yoldayım menzili bilmem
Bir gün bir yerlerde biter mi gülmem
Bu sevgi durdukça daha ben ölmem
...Ceyhan çözüldü mü acep kördüğüm.

H.Paşa/1990