Gözüme takıldı duvarda asılı eski resmin,
Bir hüzün gibi sızladı içimi, gecenin derinliklerinden.
Ah, o günlerin parlak ışığı, gözlerinin ateşi
Beynimi sarhoş etti, şimdi hiçbir izi yok sanki.
Hastaymışsın, yaşam sana ağır bir yük olmuş,
Resmine bakarken gözyaşlarım bulutlara karıştı.
Biliyorum, geriye dönüş yok, her şey eski bir hüsran,
Ama ben, insani halimle sana gözyaşları döküyorum içimden.
Kaderime ağladım, bilemiyorum, sensizliğin karanlığında,
Duvarda bir gölge gibi kaldın, resminin sessiz yankısı.
Yaşadım her anı, ama hep tatsız, tuzsuz bir yaşam gibi,
Bir türlü doyamadım, içimdeki boşluk büyüdü, kenara çekildim.
Ben yine kendimle baş başa, seni hayal ederek yaşadım,
Sen hastasın ama ben senden daha hastayım,
Tedavisi imkânsız bir yarayla,
Sonsuzluğa doğru adım adım ilerliyorum.
Memoçilo
Mehmet Ali DemirelKayıt Tarihi : 28.12.2024 14:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!