Nereden bilirdim ki
yüreğinin siyah,aklının korkak olduğunu
inanmayacaktım!
Çünkü yeminim vardı
güzel bakan gözlere,sıcak tutan ellere
inanmayacaktım
yalnızlık iyidir diyordum,bizken kötü olmaktansa
inanmayacaktım artık biz olmalara
ama bir yanımda biz olmayı kabul etmişti aslında
yüreğinin karasını bana niye çaldın sevgili?
hala kirlenmemişti oysa yüreğim
korkmamıştım ki seni sevmekten
beni sev dediğinde aklın neredeydi sevgili
bilmiyor muydun aklının en korkak yerlerini
zamanı geri al şimdi,
hadi! hayata döndür
bu ezilmiş yüreğimi,bedenimi,sevmelerimi
sen üç kuruşluk sevdalara alışmışsın demek ki
belki de bir bahaneydi senin ki
iyi de bir bahane uğruna bir insanı öldürmeye
değer mi ?
Kayıt Tarihi : 18.12.2011 20:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir daha yazmayacağım.ne aşkı ne hayatı.beni hayata küstürenleri allaha havale ediyorum.o en iyisini bilendir.
Her şiir,büyük puzzle'nin tamamlanmasına yardım eden bir parçacıktır aslında.
O parçacıklardaki görkem değil midir yaşamı yetkin kılan!
Şiir,varlaştırdığı yoğun duygularıyla ayakta durabiliyorsa eğer bundandır.
İlgiyle okudum bu güzel şiiri.
Sayın KÜLAHÇI'yı özen/emeğinden dolayı kutluyorum.
Nicelerine.Erdemle.
TÜM YORUMLAR (2)