unuttum kendimi; bu tutarsız hayatta..
rengi yok duygularımın
adım adım eksittiğim yollarda,
trafik yeşil ışıkta bile tıkalı be gülüm.
boş bir çerçeve gibi yalnızlığım,içinde sen olman lazım.,
el çekti bu hayat benden, perdelerim kapalı
güneşe küstüm geceye dost..
karakalemle gökkuşağına,renk vermeye çalışan ben..
bilirimki bir fincan kahvenin 40 yıl hatırı vardır.
ama ben kahveyi sade sevmem ki be gülüm
gel artık...
kahvemde şekerim hayatta rengim,
gecede aydınlığım ol.
yok olmayan bir canlı yoktur.
sensiz damla damla erimektense,
bir kere bakayım gözlerine,
ondan sonra alsın beni bu kara toprak
senden sonrası ve senden sonrası
bu değil adelet...............
Kayıt Tarihi : 20.10.2012 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!