Hayatımın penceresi

gölgelerin arasında kaldım
yarı aydınlıklar içindeyim
kar akşamları sanki
ağaran saçlarım
ellerim..dudaklarım..gövdem
parçalanıyor..
yağmurla serinleyen
hayalin
sır oldu
ne iz ne ses
duymuyor
görmüyor gözlerim
gideceğim
ben de
gizleneceğim
bir çığlığım düşecek
cansız yere
paramparça
elimde bir ayna
görür dururum içinde
her yerinde
yine ne kadar özlemişim
yine ne kadar ağlamışsın
istedim seni göreyim..seni göreyim
kırılıp düşmeden
hayatımın penceresinden

Mustafa kaya
26.04.2007 / Çengelköy
www.mustafakaya.net