Hayatımın Koşması Şiiri - Mevlüt İhsani

Binüçyüzkırkdörtte geldim anadan
Yazdırdılar tarih ile yılımı
Dokuz ay bir sene geçti aradan
Mevla yürü dedi açtı dilimi

Çiçek gibi yavaş yavaş büyüdüm
Adım adım korka korka yürüdüm
Anam babam nazarında biri idim
Beslerdiler çabuk açsın gülümü

Üç yaşında bilmez hata işledim
Beş yaşında ahbabımı taşladım
Yedisinde okumaya başladım
Bilmez idim kaderimin dalını

İki yıl okulda verdim başari
Asla arkadaştan kalmadım geri
Okul petek oldu ben oldum ari
Çalışırdım çabuk yapam balımi

Hala seçmemiştim sağ ile solu
Verdiler elime bomba kapsolu
Aniden patladı bilmedim dolu
Yakti gözlerimi kesti elimi

Anam kayalara çaldi özünü
Fakir idi tutan yaktu sözünü
Ay geçmeden ağ bürüdü gözümü
On yaşımda zindan etti yolumu

Onüç ondördüne girince yaşım
Nice kazalara çok değdi başım
Gelmedi yanıma yaren yoldaşım
Ahbaplarım sormaz oldu halimi