Hayatımın kadının'a Şiiri - Abdullah Oral

HAYATIMIN KADINI

Kızılında yandığımAteşi körükleyen
Gecelerden geçerken öğrendim
Sevdayı sevmeyi
Gözlerinden öperek
İş dönüşü akşamların.

Hüzünlü Sevinçlerimizin
Paylaşıldığı daracık odamızda
Ateşin buz tutmuş yanlarımı
Damıtırken damla damla
sevdim seni.

Sancıya düşmüş
Gecelerin doğurganlığında
Yaşama sevincim.
Ah böle bilseydim acılarını
Kızıl yüreklim.
Zincirini kıran deli taylar gibi
Koşmazmıydım yardımına.

Yakmadı,mı sanıyorsun beni de
Bedenindeki O yangın geceler boyu
Sen sancılarındaydın gecenin
Ben ateşinde

Bilirim savrulur acılı türkülerin
Burukluğunda yüreğin
Doğurmak ve doyurmak sana kalmış
Alacasında sabahın.

Sen kanatlarının sıcaklığına sığındığım
Tanrıçamsın benim.
Paylaşılan ekmeğin öteki yarısı
Bir elmanın ayvanın narın.sen kadınım.

Ben senin yoksul soframızda
Bir zeytini ikiye bölerken
Üşümüş gözlerinde
Gülüşlerini sevdim
Sevdim seni kadınım

Mayıs 1996