Hayatımın kadını Şiiri - Önal Irgıt

Buldum ab-ı hayat suyunu,
sevdiğimin, alev dudaklarında
elbet, bir gün sönecektir,
gönlümün chennemi, irem bağında

Vuslat güneşi parlayıp da,
kara bulutları kaldırdığında
düğün darnek kurulacak,
bayram yaşanacak, tüten ocağımda

Gerçek aşık, aç kalır, susuz kalır,
asla kalkmaz,aşk sofrasından.
sevgiliden, bir selam bir haber bekler,
birşey kaybetmez, sabrından,

Sızlasa da, keder dolu, tasalı gönlü,
yalnızlık ve yasından
yine de koşarak gider,
nazlı yarinin, ümitle arkasından.

Bana sorma: Ta ezelden bağlamıştı,
yar saçlarınla gönlümü
bir türlü çözemedim,
yıllarca, o efsunlu düğümü

Onunla tanıştığımda, ilk kez dedim
işte, hayatımın kadını
yıktım, tüm yalnızlık duvarlarını,
yaptım, gönlümün sarayını.