Hayatımın İzdüşümleri Şiiri - Nevzat Kökçak

Karartılı denizlerdeki Titanik misali,
Buzulların en büyüğü gelişine kucak açmış.
Rotası olmayan bir yolculuk,
Eşsiz derinliğinde kayboluş,
Okyanustaki yolculuğum.

Donmaya yüz tutmuş dudaklarımdan dökülen,
Bedenimi ısıtan bir şarkı,
Kalbimin her zerresinde kurtuluş umudum,
Gün ışığım, muhabbetteki kahkahamsın.

Kanayan bir yarasın yüreğimde,
Hangi Eros fırlattı seni okundan,
Sevgiye hasret kıyılarıma,
Hangi durgun sulardan kapıldın,
Usulca gelip girdabıma.

Rotası olmayan yolculuğumun,
Adresini nereden buldun.
Ateşlenmiş bir torpil gibi,
Sıcaklığınla içimi ısıttın.

Ay doğarken üzerimize,
Gecenin karanlığında sakince,
Yakamoz eşliğinde bakınca gözlerine,
Hayatımın izdüşümleri düşer yüreğime.

Asırlara sığmayan ilk ve son yolculuğum,
Rotası olmayan bir seyir halinde,
Hedefe ulaşamadan, azgın sularda son bulacak,
Karlar dolacak umutlarıma,
Donmuş dudaklarımdan dökülen bir şarkı,
Derinliklerde son senfoniyi çalacak.

Sen daha farkına bile varamadan,
Yükselecek derinliklerden gökyüzüne,
Güneşin tüm ışıkları,
Kucak açacak sevdamızın seline,
İşte o zaman mahşeri yaşayacağız
Hayatımın izdüşümlerinde...