Hayatımın En Uzun Günü

Her gün olduğu gibi uyanamamıştım eşim yine işe kahvaltı yapmadan gitmişti yüzümden düşen bin parçaydı moralim bozulunca benimde iştahım kaçıyordu halbuki daha çok yemem ve yemeklerime dikkat etmem lazımdı çünki hamileydim tabiiki hamileliğim sabahları uyanamamama mazeret olamazdı
Kardeşim ne güzel sabah namazına kalkıyorsun yapacak birşeyler bul oyalan o aradada eşinin işe gitme vaktide geliyor evde yapacak işmi yok sanki her gün kendime dediysemde genç kızlıktan kalan bu alışkanlığım yani tembelliği bir türlü üzerimden atamamıştım sabahları o kahvaltı yapamadan gidiyordu akşamlarıda o işten tok geliyordu birbirlerimize ayırdığımız zamanlar iyice azalmıştı düşünüyorumda hamileliğim annemiz gibi zor geçerse ne yaparım hadi öyle böyle yedi ayda geçer ama yavrumuz doğduğunda eşimi iyice ihmal ederim evide pislik götürür her halde işler gün geçtikçe gözümde dahada büyümeye başladı off off.
Çayımn demlenmesini beklerken bir haftadır biriktirdiğim çamaşırları makineye atmıştım. Birde bunları asıpkurutmak vardı, yağmur yağmasa bari. Kahvaltı için mutfağa çamaşır için banyoya derken ikindiye birşey kalmamış ben hala öğleni kılmadım. Namaz tesbihat derken duadaydım. İkindi ezanı başladı. Hazır abdestliyken onuda kılayım bari. Elhamdulillah abdesti kaçırmadan iki vakit namazı kılmıştım. Çamaşırlar kurumuşsa toplayayım da, ütü olacakları akşama kadar aradan çıkarayım da, adam kaçgündür aynı pantolonu giyiyor nasıl olsa yemek yapmıycam. Dünkü musakka olduğu gibi duruyor. Eh yanına bir cacık koyarım oda pek zamanımı almaz. Eve yemek yemeden gelse bari. Uğraştığıma deyse. Bişeyde beğendiremiyorum ya. Haklı olduğu zamanlarda olmuyor da değil. Annem okadar kızım yarın gelin olucan elkapısına gidicen arada bir mutfağa girde bişeyşer öğren derdi de, yılların bukadar çabuk geçeceğini düşünememiştim. Öffff. Şu telefonun fişini çekicem. Ona buna bakmaktan bişey yapamıyorum. Eşim ararsa zaten cepten arar. Onunda arayacağı yok ya. Neyse günahını almayayım. Hamileliğimi öğrendiğinden beri günde bir iki kez aradığı oluyor. Hani aş eriyor derler ya. Canım birşey çeker diye sorar. ALLAH'ı var. Haah arıyor. Bizim müziğimiz çalıyor. Nenenenene Nenene Nenenenene. Efendim buyur. İyiyim. Yok yormuyorum. Vallahi ne istesem. Şuan canım bişey çekmiyor. Sen kaçta geliceksin. Yaaa. O kadar geç kalma ben korkarım. Biliyorsun televizyonda seyretmiyorum ki oyalanayım. Uyuyup kalırım. Bari aç gelseydin de yemeği birlikte yeseydik. Peki ben yerim. Yalnızda yenmiyorki. Hadi öptüm. Güle güle. Bak görür o. Bir daha arasın telefona bakmıycam. Merakından çatlasın da eve erken gelsin. Kabahat bende kardeşim. Kaşına gözüne kanıpta, eşine değilde işine aşık adamla evlenmiycen. Gerçibaştan eşine aşık olanlarıda biliyoruz. Erkek milleti değilmi? Hepsi aynı. Ama yine eğri oturup doğru söylemek lazım derler ya. İşsiz güçsüz bir adamlada hiç yapamazdım. En azından her istediğimi değilse de, zaruri olanlarda sıkıntı çekmiyorum. Benim ev hanımlığıma da ne demeli. Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş mu? Yoksa Tencere yuvarlanmış yamulmuşmu? Eh ikiside değilse debunada şükür. ALLAH eşimden razı olsun birbirimizden olan şikayetlerimizi saysak onun haklı olduğu şikayetleri benden çoktur. Akşam Yatsı namazı yemek derken bu gecede koltukta kitap okurken uyukluycam heralde. Ne kadar ağır uykum var. Eşim eve gelmiş hiç duymamışım. Tıpkı sabah işe gidişindeki gibi.
-Hayatım hoş gelmişin. Nasıl yorucu geçtimi?
-Eh. Sen ne yaptın?
-Herzamanki gibi bende öyle.
-Bebeğimiz iyi mi?
-İyidir heralde.
-Hayatım seninde uykun iyice dağılmadan yatalım. Bende yorgunum zaten.
-Nede çabuk uyudu adam yorgunmuş hakikaten. Ama bukadar çabuk uyuyan başka bir daha varmıdır? Öfff Öffff
Yine gece Yine Uyku Yine ben kahvaltı hazırlaman işe gidecek bir koca.
Bendede kabahat yok değil. Adamı eve bağlıycak bişey yaptığım da yok. Bir kaç gün onu kendi elimle hazırladığım kahvaltıyla yedirip gönderebilsem. Adam evli olduğunu anlayacak. Bütün saatleri kuruyorum yine kalkamıyorum. Sabah nasıl uyansam acaba. Başka çarem yok. Sabah namazını kılınca yatmıycam. Napıyım evlilik fedakarlık ister. En iyisi önce ben uykumdan başlayayım. Hem o gidince ben yine uyurum. Saat 05.45 imsak gireli epey olmuş. ALLAH'ım namazımı hemen kılayım da kahvaltı için birşeyler hazırlamaya başlayım. Eşimin telefonun alarmı çalıyor. Şimdi kalkar. Sofra ona nekadar süpriz olacak bilmem. ÇOk sevdiğim tatlı uykumdan feragatım fedakarlık değildi. Ama semeresini hemen görmüştüm. Kahvaltıda eşimin gözlerinin içi gülüyordu. Giderken bana akşama bir yolunu bulup erken gelebilirsem dışarıya yemeğe çıkarız deyişi kulağımda yankılanıyor. Sanki ayaklarım yere basmıyor. Bugün akşam olacakmı acaba. Herhalde bugün ömrümün en uzun günü olacak.