Hayatımın Birde Biri

Küçük bir bedendeki büyük umutlar
Hükmetti kalbimin ilk hatırasına
Küçücük ellerle atıldı hayata
Tutundu sımsıkı aydınlığın karasına...

Yavaş yavaş büyüdü dünyayla beraber
Dünyayla beraber döndü etrafında güneşin
İlk kez canı acıdı hayatta
Ve ilk kez sonu başladı bu sonsuz bitişin...

Aldı beni buralardan kaçırdı, götürdü
Görmediğim hissetmediğim yerleri gördüm
Hissettim, bir vadi uzanıp gidiyor
Ayağım takılmadan önce hayatta kördüm...

Vurdu beni yerden yere en derine indim
Bedenim bin bir parça kalbim ise apayrı
Kalmış biraz yukarıda sadece kokluyorum onu
Çünkü artık aldığım nefeslerim sayılı...

Sanırım kurtuluyorum artık bu lanet yerden
Gökyüzünün meleği beni almaya geldi
Gözlerime ışık, bedenime can verdi
Kalbimi ise aldı, kendi kalbini verdi...