Hayatımın Aşkı Şiiri - Yılmaz Anık

Aldığın hediyeleri ve beraber çekindiğimiz resimleri kilidi olan ufak bir sandığa yerleştirecektim açmamak üzere, yapamadım. Çerçeve yaptırdığım resmini odamdan kaldıracaktım, yapamadım. Numaranı rehberimden silecektim, yapamadım. Seni unutmak için başkalarıyla olmayı deneyecektim, kıyamadım. Bunlar seni unutmam için yapmam gerekenlerdi, yapamadım. Sensiz nefes almam bile yarım kalırken bir daha hiç olmayışını kabullenmek çok zor, kabullenemedim.

Aklıma o beni benden alan gözlerin geliyor güneşte elaya dönüşen..
Aklıma saçların geliyor dağınıklığına hayran olduğum.. Aklıma ellerin geliyor tutarken tutuştuğum.. Aklıma "hiç ayrılmayalım" diyişin geliyor şuan buna acımsı bir tebessüm ettiğim.. Aklına gelsin seni nasıl sevdiğim.. Seni kıskanırken ettiğim kavgalarım.. döktüğüm gözyaşlarım, uykusuz gecelerim.. Aklına gelsin sen üzgünken seni güldürmek için yaptığım saçmalıklarım..

Ben hayatımın en güzel günlerini seninle geçirdim. Çok özlüyorum seni.. O boktan inadını bile özledim. Telefonunu kurcalarken gizlice yakalanırken sana ettiiğimiz kavgaları özledim.. Alışverişteki kararsızlığın yüzünden beni çıldırttığın anları, makyajın yüzünden seni beklemekten sinirlendiğim zamanları bile özledim.

Lütfen elini kalbine koy. Ve kendine şu soruyu sor hayatımın aşkı, "Beni ondan daha çok seven olur mu? "
Yüreğinin sesine kulak ver, özlüyorum diyorum, gel..