Hayatımdan Hikaye

Meltemler eser Yalova'da, Ege'de imbatlar eserken, huzur ve mutluluk damlardı yüreklerden

"Gül kokuyorsun" dedi Yavuz Gülüne,
Bülbülden güle nağmeler değerken
Salkım söğütlerden yalnızlık damlarken
Dünyada dönmeye devam ediyordu,
Ta ki gül solup kokusunu veremeyene dek
"Yalnızlık allaha mahsustur" dedi ölüm
Azrail çıkardığı canın ruhuyla giderken Mayıs'ın sekizinde kararmıştı Yalova.
 
Yavuz hüzünlere sarıldı, sarmaşıklar ve ihlamur kokulu Yalova ağlıyordu.

Dün ile gün mücadele ederken yarınlarım yok oluyordu.

Serpilen karlar düşerken saçaklara,
Donan ömrüm bülbül gülsüz, yarensiz kalıyordu,
Kimisine göre de hayat devam ediyordu.
Yani hepsi hikaye. Her güne üç damla yaş düşüyordu ömürden,
Biri Gül'e, biri Bülbül'e, biriside Yavuz'a,
Olan şaire ve şiirlere oldu
Çok yere döküldü gözyaşlarından nehirlerde.

Yanisi bir vardı, iki yok.
Üç fidanın boynu bükük kaldı.
Bir ben mi kaldım korlar içinde

Hayatım roman, içimde ciğerim parça parça ve yarısı ateşlerde yapışmış  kulağımda tümör, menier,
Ör kader ağlarını ör.

Bir yudum çay dedim "demli olsun"
Vay anasını onu da felek soğutuyor
Her yudumda, her anda, her zamanda.