Hayatıma Dair.. Şiiri - Burcu Barla Armut

bir bakıma uyum içindeyim bu dünyayla.
ama ya ben fazlayım, yada bu dünya fazla bana.
yani bir yerlerde kopukluk var..
ama herşeye alışıyor insan.
öyle büyük beklentilerim yok hayattan.
olduğu gibi kabullenmem hiçbir şeyi
ama yine de küçük bir ışık vardır içimde.

kimseye belli etmem asla.
korkularım da var.
ama anlatamam işte.
kuru bir yaprak da olabilirim fırtınada;
fırtına da olabilirim kuru yapraklar arasında.
önemi yok benim için..

elimde olsa,tüm kalplere sevgiyi aşılardım.
çatıktır hep kaşlarım ama aldırma.
ben böyleyim işte..

hayatımda kahpe çok ama kahpe olmaya niyetim yok!
herkese verecek ikinci bir şans vardır bende.
sabırlıyım. adam olmalı bu dünya..
aman ya! ..

ben de sevmiştim bir zamanlar..
hem de çok..
ama hayat
sevdiklerimizi bize bağışlamayacak kadar acımasız.
zamanla alışıyor insan..
ben de alıştım.
artık taş yüreğimle,
kabuk bağlamış yaralarımla yaşayıp gidiyorum öylesine..
arada bir kalbim sızlıyor,
ahh diyorum demek ki hala iş var bende.

En sevdiğim mevsimdir sonbahar.
biraz bana benziyor bu mevsim.
hüznüme benziyor.
rüzgar esiyor ya öylece..
işte aynı ben..
bezginliğim, yorgunluğum kardeş sonbaharla.

belki çok yakın, belki de çok uzakta sevdiklerim.. ahh..bilmiyorum..
benim kendime bile faydam yok ki..
çekip gidesim var çok uzaklara..
zaten kimsesiz yüreğim.gitmeliyim! ..
ama yapamam! ..herşey için çok geç artık..
ya da henüz çok erken.

bir sevdiğim vardı benim.
saçları savrulurdu rüzgarda.
gözleri büyülüydü sanki.
baktıkça eritirdi.
30 eylül perşembe 2004de..
ilk kez gördüğümde..
sevmekten korktuğum zamanlarda..
sevdim işte.
bakışlarını sevdim.
kocaman gözlerini sevdim..
saçlarını sevdim..
ellerini sevdim;
ellerimi hiç bırakmayan..
sözlerini sevdim, beni hiç kırmayan.

Ahh! .. sevdim ben! ..
bilenler iyi bilir..
ben onu severken,
cenneti sermişlerdi melekler ayaklarımın altına.
ve onsuz geçen her dakikamda
ölüme çeyrek kalmıştı sanki zaman.
Ahh! ..
ben onu severken,
tarihini yitirmişti zaman..
ama olmadı işte.
ellerimi bırakmayan elleri,
bir gün ansızın kayıp giiti ellerimden.
hiçbirşey yapamadım! ..
dur gitme diyemedim! ..
kadere karşı gelemedim!
bazı geceler,
penceremin altında şarkılar söylerdi.
uzatsam elimi dokunabilecekken,
yapamadım.
Ölümün önüne geçemedim! .
Ölmüştü O.
ve ben, ölmüştüm! ..
ben onu severken,
başka insanları sevmeyi de öğrenmiştim.
.iyi dostlarım olmuştu benim..
beraber gülüp beraber ağladığım..
hepsi onun sayesinde.
Ahh! .. ben de sevdim !
hem de ölesiye! .
.ben de sevildim,
hem de ölesiye !
ve öldük ikimizde..

dünyaya ait pek bir zevkim yoktur benim.
şiir yazarım arada bir,
ilham perilerim hiç yalnız bırakmaz beni..

önceki hayatımda yarasaydım galiba
gündüzleri uyuklayıp,
geceleri öylece dolaşırım zombi gibi..

öyle zamanlarım olmuştur ki,
haftalarca gözümü bile kırpmadan geçen..
bir de içip içip sabahın beşinde çorbacıya gidişlerim...

öyle zamanlarım olmuştur ki,
bir köşede durup öylece kendimi seyrederim..

ölürüm arada bir.
yine kendimi seyrederim.
sonra süzülürüm gökyüzüne.
ağlarım için için.
başımı alıp ellerimin arasına,
düşünürüm.
sonra sevinirim,
ohh be bitti diyerek;
bir sigara yakarım.
sızıp kalırım sonra.
ve sonra yerli yerine oturur herşey.
yeniden dünyaya gelirim
biraz daha eksiğimdir şimdi.
ya da çok fazla..

zaman ağır akar buralarda.
sevgisizliğin gem vurduğu dört duvarlarım var.
zaman, öyle yorgun ki..
sessiz sedasız gelir,geçer.
herkes yaşıyorum sanarken,
ayaklarımın altından cehennem ateşleri geçer.
gözlerim uzaklara daldığında,
bilirim ki gel der sevdiğim.
uzaklardadır bilirim.
(Gidemem.)
gecelerime sızdılar.
uykularımı çaldılar;
(gidemem..)

bir rüyaydı sanki yaşadığımız..
ya da sadece yaşama savaşı..
bir rüya ki,
etkiler bazen tüm benliğimizi sarsarak.
birşey var,
(bir umut..)
bitecek bu kabus der gibi..
birşey var içimde,taa derinlerde,
beni bitirip yer gibi..

yorgunum.. sadece biraz, uyumak istiyorum