Hayatıma Bir Fuhuş Bakışı

Kolaysanmayacak bir hayatı sundum bana
Kendime teklifimin reddi manasız.
Yaşamak soğuk tepelerde sıcak öpülüşlerin serabıyla
Kuytulaşmış gamzem, sertelmiş omzum, huyu kötü ayaklarım da beni terk edecek
Yıldızlar da memleketim de bana benden daha yakın
Beni ıslak ellerinle sevme sakın
Usanırım, koyveririm kendimi kaypak zamanın engin raksına
Gelişigüzel kelimeler sarf ederim
Farkına varılmaz duyumsanacak hislerin.

Vardır benim de hemen herkesten gizli kalmış bir tarafım
Açmak birisine olanaksız, bu da benim arafım.
Caydım, sökmekten yaşamak tahtasına çakılmış tırnak uçlarımı
Tuhaf bunlar, tuhaf hepsi
Gariptir bu sevdaya tutulmam, garip sana bahsetmek istediğim şeyleri masum bir kağıda zuhretmem
Olacak şey değil bir adamın hiçbir çünküsü olmadan bir kadına hem de ısmarlama bir kadın tasvirine kallavi bir şevkle yaslanıp tıkılı kalması
Saydım tartılamayacak kadar ölçüsüz yaşayışımı, tam bin dokuz yüz elli altı kiloymuş içinde olduğum sebebi malum koşuşturmaca
Yok burada bana engel yok burada istisnai bir durum
Her şey genel, tümü aynı değişen tek zamir sen
Ben aynı, biz aynı, hatta onlar bile aynı
Sen gittin, başka sen geldi
Bildim, bunlar aldatmacadır, farkına vardım
Üşüttüm, bana olan soğukluğundan
Seni ben ikindi vaktimde öldürdüm
Gözümü kırpmadım, geleceği olmayan seni
Geçmişten bir hatıraymış gibi saklamak için belleğimde

Kuşçadır bunlar anlayamaz bir at
Seni ben en başıboş anlarımda hatırladım
Bir su birikintisinde yansımamda gördüm
Gözlerin hâlâ aynı, gülümsemen kayıp
Bense daimi kederlerime bir dahasını eklemiş olmanın lakayıt gururuyla ellerim montumun cebinde, dilimde ilk kez mırıldandığım bir ayrılık türküsü ayaklarımı izleyerek yürümekteyim
Bitti yol, başladı veda vakti
Seni bırakmak gelmiyor içimden.

Sezdiler beni, senden olmadığımı sezdiler
Beni sen her perşembe akşamı doğurdun
Unutmadın ya da hatırlamaktan yoruldun
Doldurdum, sana ait her şeyi soluk mavi renginde bir zarfa ve posta zabıtına uzatıp hiç bilmediğim bir adrese yolladım
Guruptu serabın, terli ve baydırıcı bir sessizlikle perçinleşmiş bir haziran öğleden sonrasıydı.
Ben işte o zaman sana utandım
Beni ilk kez o zaman utandırdın
Sonrasında ben utanmazın biri oldum.