Hayatım Sana Emanet Şiiri - İbrahim Yay

Ne yaşadım, neler gördüm demeden geçmişi unutmaya çalıştım.
Hep, en azından bir kişi dâhi yanımda olsun diye uğraştım.
Hissettiğim yalnızlık beni ikiye ayırdı, içimde kendimden yarattım.
Telafisi olduğunu bildiğim hatalarımı bile uğraşmadan bıraktım.

Adım ata ata belirsiz, dizginsiz, çetin yolculuğumuzda,
Geldik bu yaşlara, hilâlin sahte olduğunu gördük net.
Solgun bir ışık hissediyorsan gece yarısı dışarı baktığında,
Peşine düş en azından benim için, en az benim kadar hisset.

Söyleyemedim yar, sevdiceğim ama seni hep sevdim, seveceğim...
İsteklerini beklerken hep, her daim sonuna kadar seninleyim.
Gördüklerime bile inanmadan esgeçtim her şeyi senin için,
Muhteşem bir son istedin ama böyle olacağını bilemedim.

Bu bir veda ve elveda benim ıslak gözlüm ben gidiyorum.
Zamanından beri farkına varamadığın duyguları şimdi hisset...
Haberim bile yok, çoktan ölmüşüm içimde yas tutuyorum,
Ben çıkıyorum artık, yorgunum, geri kalan hayatım sana emanet...