9 Hayatım Roman Arada Kalan Çocuk

Şeref Köşker
152

ŞİİR


15

TAKİPÇİ

9 Hayatım Roman Arada Kalan Çocuk

ben söz dinlerdim ama bir yere kadar dayanamadım kemerden içeri girdim
han gibi bir yer iki tane ayrı ayrı kapısı olan evler
acaba hangisine girmişti nenem
anlamak için sesleri dinlemeye çalışıyorum evet sol taraftaki kapıydı
kapıyı iterek biraz araladım tam içeri giriyordum baktım nenem geliyor geriledim
nenemin peşinden iki küçük çocuk dışarı çıktı ve çok sevimliler
garip garip bana bakıyorlardı gözlerine bakınca hissettim
çocukların kardeşlerim olduklarını
ilk hareketi ben gösterdim yanlarına yaklaştım iki kollarımı açtım
ikisinede aynı anda sarıldım isimlerini sordum küçüğün adı mustafa
büyüğün adı hamdiydiydi hiçde yabancılık çekmedik peki annem niye hala
gelmiyordu
evet nihayet annem geldi ama nasıl geldi kan dolmuş ağlamaktan gözlerine
öyle acı öyle elem dolu çaresiz bir bakışı vardı
hani sanki dağlara baksaydı dağlar erirdi kederine
evet hayallerini kurduğum düşlerimde yaşattığım kurban olduğum
anama sevdama sonunda kavuşmuştum boğazım düğümlenmiş
dilimden anne kelimesi zor çıktı
senelerdir içimde biriktirdiğim hasret gözlerimde sağanak yağmur etkisi yarattı
anneme sarıldım ana kokusunu bir nefes gibi içime çektiim
yaa bu herşeye değerdi biri gelse bana dese mutluluğun tarifini anlatabilirmisin
işte mutluluğun tarifi budur derdim yine
kader burdada yaptı yapacağını
iki dakka mutluluğu çok gördüler içerden bir kadının sesiyle irkildi anam
kim var orda ayşe senmisin kiminle konuşuyorsun halbuki kadını ben gördüm
kadında bizi görüyor hiç anam geldide onunla konuşuyorum
aman oğlum seni burda görmesinler deyip masumane boynunu büktü
belliki benim oğlu olduğumun bilinmesini istemiyordu
soluğu kemerin dışında aldım sanki bir suç işlemiş gibi elim ayağım titriyor
nenem yanıma geldi elimden tuttu döndüm son bir defa anama baktım
birde küçük kardeşlerim hamdi ve mustafaya
kahrolmuştum kendimi dışlanmış ötelenmiş kovulmuş gibi hissettim
bir taraftan üzüntümden neneme çaktırmadan ağlıyordum
kendisi görmeden gözyaşlarımı siliyordum
nenem bu olayın beni çok derinden incittiğinin farkındaydı
yolda giderken her şeyi kafamdan sorguluyor durum değerlendirmesi yapıyorum
annemle böyle karşılaşmayı hiç hayal etmiyordum
bunca yıllık hasret böyle fiyaskoyla sonuçlanmamalıydı kırıldım yıkıldım ama
anama deyil kadere.

Şeref Köşker
Kayıt Tarihi : 22.3.2017 11:18:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Şeref Köşker