13 Hayatım Roman Arada Kalan Çocuk

Şeref Köşker
152

ŞİİR


15

TAKİPÇİ

13 Hayatım Roman Arada Kalan Çocuk

benim anam sensin, yalancı inanmıyorum sana nedense
anacığım ver elini öpeyimde barışalım beni affet birdaha sözünden çıkmayacağım
kimsenin evindede kalmayacağım
lan dersine iyi çalışmıssın mikrop ağzın iyi laf yapıyor
okuldada derslerine böyle çalışsan bırak sınıfı okulda birinci olurdun
ama yok senin aklın ancak kurnazlık şeytanlığa çalışıyor hergele
biraz yumuşama belirtisi arıyorum gözlerinde, evet yalakalık işe yarıyor gibi
birazdan baban gelir onunla hesaplaşırsın, artık baban seni afmı eder
defterinimi dürer bilemem, fatma anamdan kurtulmuştum
sıra babama gelmişti?
vakit akşam olmuş babamın gelmesi an meselesiydi eğer gelirde beni dövmeye
çalışırsa evdenden kaçmayı başımı alıp gitmeyi düşünüyordum
bir taraftanda dayım konuşacağını söylemişti bu düşüncemde rahatlatıyordu beni
az sonra at arabasının gürültüsü kulağıma geldi belliki sokağın
köşesinden döndü geliyordu
babamı karşılamak için aşşağıya indim kapıyı açtım
içeri girdi atın koşumunu çözerken hoşgeldin baba dedim şöyle yan gözle
bana sert bir bakış attı, geri döndü küsmüş gibi atını çözmeye devam etti
arabanın üstüne baktım tırnaklı pide almış aldım yukarı çıktım sıcaktı pide
biraz kenarından kopardım fatma anneme verdim oğlum oturupta yesene ekmeği
ayak dolaşıp duruyorsun benim amacım babam yukarı çıktığında
dövecek olursa kaçmaya elverişli yerlerde duruyorum
bu korku çok heyecan verici bir olgu, suçlu olmakta öyle, aslına bakarsak
bana göre hiç bir suçum yok ne yaptımki suç sayılacak dayımlarda kalmamın
neresi suç, sadece eve haber etmedik hepsi bu, babam ağır ağır merdivenden yukarı çıkıyor,
onu kardeşlerim nurhayat menekşe karşıladı, babam ikisinede sarıldı
ben izliyorum, onları öpüp seviyor, o an içimden benide sevsin öpsün istedim
ayağa kalktı bana baktı gözlerinin rengi çok güzeldi babamın açık ve ela
çok severdim babacığımın gözlerinin rengini hani elini şöyle bana doğru bir
uzatsa koşarak gidip sarılasım koklayasım geliyordu öyle yapmadı
yüzünü çevirdi gitti sedirin üzerine oturdu bana hiç birşey sormadı
annem kızlarla sofrayı kurdu hep beraber yemeğimizi yedikten sonra
babam bir sıgara yaktı fatma çayı demlediysen getirde içelim dedi
anam çayları süzerken dış kapıdan ses geldi kalktım kapıyı açtım

Şeref Köşker
Kayıt Tarihi : 22.3.2017 11:27:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Şeref Köşker