ölme eşşeğim ölme yaz gelecek otlar bitecek ben onları kesip
sana getirip yedireceğim hesabı?
aslında bu kadar çektiğim acılara rağmen kendimi şanslı saymalıydım
herkes bir anneyi zor bulurken benim iki anam birden olmuş oluyordu
kendime acılardan mutluluk çıkartmasını düşünerek öğreniyordum
benimde ayrı bir ailem abilerim kız kardeşlerim vardı
nurhayatım menekşem vardı ve onlarıda canımdan çok seviyordum
hem fatma annem belki beni seviyordu ben kıymet bilmiyor
ona nankörlük yapıyordum
hadda beni öz anamdan kıskanacak kadar çok seviyorduda
onun için anamı arayıp bulmamı istemiyordu belkide
birde güzel taraflarına bakmalıydım
her zaman dövmüyordu ya nadirde olsa bazen sevip okşadığı zamanlarda oluyordu
bazen sarılırdım öperdim oda bana karşılık verirdi
artık kendimi yargılamalıydım ben ne kadar iyiydim ki?
çok yaramaz bir çocuktum aksi başına buyruk
bazen başım sıkıştığında ve korktuğum zaman yalan bile söylerdim
fatma annem benim hep doğru olmamı ister
yalan söylemenin kötü olduğunu tenbihlerdi
benim hiç kötü bir iş yapmamı istemezdi hep iyi olmamı isterdi
artık bir karar vermeli iyi bir çocuk olmalı
anamdır döverde severde demeliydim
eve gittiğimde doğruca yanına koşup anacığım seni çok seviyorum
habersiz eve gelmediğim ve sizi merakta bıraktığım için özür dilerim
bir daha böyle yapmayacağıma söz veriyorum
beni affet demeye karar verdim
kararlılıkla yerimden kalktım evimin yolunu tuttum eve vardığımda epey bir
kalabalıkla karşılaştım konu komşu toplanmış yufka ekmek yapıyorlardı
bereketli olsun kolay gelsin ablalar dedim pişkin pişkin gülerek yanlarına yaklaştım
oh be işime yaradı bu ekmek işi kalabalıkta geçicide olsa sorgudan sualden
yırttın oğlum şeref dedim kendi kendime sonra bir yağlı bazlama yapında
yiyek diye lafı ortaya söyledim anam ordan iğneyi batırdı
gidipte kaldığın yerde bazlama yedirmedilermi sana diye
yedirdilerde ama gene acıktım dedim
hatice abla ordan desene dok karnına dokuz bazlama yiyenlerdensin
epey güldüler bu lafa neyse bazlamamı yerken
bir taraftan anamı kesiyorum göz ucuyla
acaba bana ne kadar kızgın diye tartmaya çalışıyorum
çok sinsi duruyor
aman dedim yemediğin birşeymi en fazla dayak yiyecen
zaten alışkın sayılırsın düşündüğün şeye bak şeref
yemediğin birşeymi en fazla dayak yiyecen
zaten alışkın sayılırsın dedim kendime
Kayıt Tarihi : 22.3.2017 18:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şeref Köşker](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/22/hayatim-roman-arada-kalan-cocuk-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!