Hayatım, hayallerim ve sen.
Ve ben,
Ve bendeki sen,
Ve sendeki ben,
Ve ikimizin arasında sıkışıp kalmış,
Benlik duygusundaki bizlik…
Ve bizim aşkımız, bir hayal.
Bu hayal engel mi, bahtiyar mı bilmem.
Dipsiz bir kuyu!
Hani orman yanar da ve yanan toprakta
Kolay kolay hiçbir şey yeşermez,
İşte gözlerin öylece yaktı beni.
Ve saçların bir rüzgâr gibi dağıtıverdi alevi.
Yandım kül oldum aşkından,
Ağlaya ağlaya zor söndürdüm bu ateşi.
Ama küçük bir kor kalmış içimde,
Yüreğimde küçük bir umut…
Ne kadar ağlasam boş, fayda etmiyor.
Hayalinde avutmuyor, gelsen de fark etmiyor artık.
Bana bir gül verdin ama
Güldeki ben,
Bendeki sen,
Sendeki gülü soldurdu…
Kayıt Tarihi : 5.11.2013 22:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Necati Keskin1](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/11/05/hayatim-hayallerim-ve-sen.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!