Ben yığınla umutlarımı sildim bu diyarda
Gözyaşlarım dile döndürdi sözlerini
Hayaller söndü
Gerçekler konuştu
Ben sizin o sevmediğiniz karanlığı sevdim
Bana benzerdi kendisi
Ben karanlıktım, karanlık ben
Sizin uyudunuz vakit ben uyumazdım
Dilin yerine gözler konuşurdu
Her şeye boş ver deyipde avuttum kendimi
Lakin uyutmadı anılar
Susturabilseydim düşünceleri
Belki benzerdim size
Kim bilir böyle ne kadar nice umutlar söndü
Yanlış olan ya bendim
Ya da hayat
Aslında boş vermek gerekirdi her şeyi
Nedense yakıştıramadım kabalığı kendimi
Bu yüzdendi hayata kırgındım
Hayatım gece oldu
Gece ben
02.05.2012/Çarşamba
Fadime AlmamışKayıt Tarihi : 10.9.2014 10:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!