Hayatım Dağınık Sen Sevdan Ardından

Bir baharda gelmiştin sevdam
Bulutlara yalvarıp,seni çağırmam ardından
Gözlerime hiçte böyle bakmamıştın
İlk ve sondu hatıramda kalan
Bir çit göz ve yürekti sende kalan
Bir iki günlük bir zamandı
İstanbulu bana ısındıran,sevdan
Ve gidiyordun,
Artık istanbuldan
Ve ömrümün son demiydi
Bulut olup,sana ağladığım zaman
Günü geceye terkedip,bırakıp gittiğin an
Kaldırımlarda bendim yağmur yerine sızlayan
Gözlerim nehirler emziriyor
Hiçte durup,uslanmadan
Ve sen gidiyordun
Hiçte tanımadığım
Hiçte bilmediğim
Bir memlekete bana acımadan
Ve ben ölüyordum
Bir martı çığlığında
Derin mavi kırgınında
Ben oluyordum ığıl ığıl akan
Sensiz bu baharda yok olup,hüzünlerde yağmalanan
Ve şimdi dağınığım
Yatak odam dağınık
Hayatım dağınık sen sevdan ardından
Bulsanda bilirim ben birdaha toparlanamam