Hayatım Şiiri - Necati Keçeli

23.01.1956 tarihinde bu dünyaya gelirken
Çile dolu bir kader yazılmıştır dostlarım
Daha küçük yaşım da, konuşmayı isterken
Şu dilim keme diye çizilmiştir dostlarım

Koyun, kuzular ile hep beraber büyüdüm
Ayakkabım olmadı, yalın ayak yürüdüm
Güneş, gölge demeden topraklarda uyudum
Esmerliğim tenime dizilmiştir dostlarım

Bir pay aldı sanmayın şu dünyanın hazından
Ben çocukken usandım elem, ile hüzünden
Cam batmıştır gözüme çocukluğum yüzünden
Küçük yaşta dudaklar büzülmüştür dostlarım

Bizi doyurmadı ne çobanlık ne çiftçilik
On yaşımda başladı, fabrikada işçilik
Yavaş, yavaş çıktı, bize de gurbetçilik
Gönül yar hasretinden üzülmüştür dostlarım

Okul okumak için şehirde bir ev buldum
Tüm farelerle ayrı, ayrı arkadaş oldum
Harçlıgım yetmez idi çok aç, açıkta kaldım
Fakirlikten gurbetler gezilmiştir dostlarım

Aşk gözümü kör etti, okumadan çark ettim
Bir düğün yapmak için ev ocağı terk ettim
15.08.1975 de evlenip, hemen askere gittim
Yanaklardan göz yaşım süzülmüştür dostlarım

Hiç çekilmez olsa da şu gurbetin gölgesi
Pusulayı verdiler, Çayır Hisar bölgesi
Erzurum, Dumlu için, aldık çavuş belgesi
Gurbet gurbet gezmekten bezilmiştir dostlarım

Bir kara haber yıkıp, kararttı tüm dünyamı
Erzurum'da asker ken kaybetmiştim babamı
Mezarında ki toprak, süsledi hep rüyamı
Kurduğum hayallerim bozulmuştur dostlarım

Askerlik bitince, aş ekmek için mideye
Yatak, yorganı sarıp, bakamadan eskiye
Istanbul için bindik bir ticari taksiye
Bu hayatın acısı sezilmiştir dostlarım

Haram katmamak için soframda ekmek, aşa
Devlet memuru olup, bağlanmaktı maaşa
10.08.1978 polis olup başladım bende işe
Yüregim dert içinde ezilmiştir dostlarım

İstanbul bir oğul Aksaray bir ogul verdi
Devlet uygun gördü, komserli'ge gönderdi
Annemle babam derken, kardeş de ölüverdi
Zaman, zaman kadere kızılmıştır dostlarım

Eşim ve çocuklarım, rüşvet haram bilmedi
Meğer kötüymüş kader hiç yüzüme gülmedi
Hasta düştüm yatağa dost, akraba gelmedi
Gurbet ellerde mezar kazılmıştır dostlarım

Birde baktımki elli yıl geçmiş şu ömürden
Saçlarıma ak düştü, ızdıraptan, sinirden
Yıl 2007 emekli olup bizde yırtık emirden
Resmiyet üzerimden, çözülmüştür dostlarım

Hiç bir şey anlamadan şu ömür uçup gitti
Varım yoğum her şeyim İzmir'e göçüp gitti
Arada birde olsa, yüregim coşup gitti
Kitap, kitap şiirler yazılmıştır dostlarım

Necati diyor ki, bu şiirim henüz yarım
Tarih iki bin onüç inan yaşarsam yarın
Muhabbet haz bulursam devam eder yazarım
İşte benim hayatım böyle geçti dostlarım

Necati KEÇELİ
İZMİR 16.08.2013