Hayatım Şiiri - Mehmet Recep Sünbül

Beni hep düşünürken görenler sorardı
Neyi düşünüyorsun, diye
Anlat diyorlar derdini, anlatamam ki
Her derdin bir dermanı, var biliyorsun
Ama bilmiyorlar benim var mı ki

En son bir arkadaşım vardı
Ona anlattım
Dinledi dinledi, ama bir şey demedi
Ona şöyle anlattım, dedim ki

Sen hiç geceler boyu agladın mı?
Soğuk bir kış gecesinde karda yattın mı?
Yorgan yok yastık yok taşa duvara sarılıp

Hiş işten atıldın mı sebepsizce
Sokaklarda ellerin cebinde dolaştın mı?
On iki yaşında

Saldırdı mı dört beş serseri dayak yedin mi?
Eve gidipte dedin mi annene ben düştüm diye
Ağlayarak

Peki, babanın elinden tutup karlar yağarken
Köşe bucak kiralık ev gezdin mi?
Ayakların çorapsız ayakkabı delik

Eve yük oluyorum düşüncesi sardı mı hiç seni
Bir ben deyip uzaklaştın mı evden
Yerime kardeşlerim yesinler diye

Gurbette büyümeyi denedin mi hiç
Hep çocuk kalmayı hayal ettin mi?
Her bir parkta çocukları izlerken

Attılar mı seni hapse sebebini bilmeden
Bir sigara getirenin olmazken kaldın mı aylarca
Sindin mi duvarın dibine gardiyanın sesinden

Peki, hiç sevdin de aldılar mı elinden
Sen bakmaya kıyamazken
Seyrettin mi gidişini sen diye ağlarken
Daldın mı şiirlere yazdın mı yüreğinden

Hiç bir gecede yaşlandın mı?
Yüreğinde ki alev yaktı mı seni
Her gece evinin önünde hasret çektin mi?
Sigara yaktın mı fark etmeden diğerini

Her eline geçenle avuttun mu kendini
Konuşmayı denedin mi taşlarla bağrına bastığın
Her şarkıda dolar mı gözlerin senin
Titrer mi ellerin

Varsa şimdi söyle dedim dermanım benim
Oda bana dedi ki yok be kardeşim