Hayatım(2) Şiiri - Kemal Tekir

Doğmadım,kuş tüyü yastıkta
Doğmadım ben hayata.
Büyüdüm ,düşe kalka,
Sevinçlerim de oldu acılarımda,
İhaneti de gördüm dostluğu da.
İliklerime kadar hissettim,
Soğuğu da sıcağı da.
Ömrüm geçti çalışmakla,
Başarılarım da oldu başarısızlıklarımda.
Yarım kalan işlerim de oldu,
tamamladıklarımda.
Sevinçlerim de oldu,hüsranlarım da.
Bazen düz yolda şaştım,
Bazen engelleri aştım.
Bazen gözyaşlarımı,
Akıttım içime sessizce.
Bazen sevinçten döndüm deliye.
Bazen ,zirveye çıktım,
Bazen yere çakıldım,
Her seferinde ayağa kalktım,
Müücadeleden yılmadım
Geçen yıllar gücümü,
Kuvvetimi azaltsa da
Ruhum yaşlanmadı asla.
Hayat ta hiçbir şeye,
Sahip olmadım kolayca
Ömrüm geçti zorluklarla,
Zorluklar beni biledi
Güç verdi,keskinleştirdi.
Bencil olamadım hayat ta,
Adandım başkalarına
Duyarlı olmaya çalıştım
Yaşanan tüm sorunlara.
Az da olsa,dostlarım da
Oldu benim hayat ta,
İyi günde zor günde,
Oldular hep yanımda
Yaşadığım krizleri
Fırsata çevirmeye çalışan,
Zorluğumdan nemalanan,
Sahte dostlarım da oldu.
Son darbeyi onlar vurdu.
Her türlü haksızlığa,
Şiddete,zulüme baskıya,
Sömürüye,dayatmaya,
Haksız kirli savaşlara,
Yalana,talana,vurguna,
Karşı oldum hayat ta
Ne merde,ne namerde,
Boyun bükmedim Dünya da.
Allah'tan başkasına,
Biat etmedim,etmem hayat ta
Tamah etmedim fazla,
Mala,mülke,paraya
Şana,şöhrete,nama,
Doğru bildiğim yolda,
Yürüdüm yalnız kalsam da.
Ömrüm geçti okumakla,
Araştırıp,sorgulamakla,
Doğru bildiklerimi,
Amatörce yazmakla.
Yaptığım,yapamadığım
Herşeyin sorumluluğunu alarak
Çalışıyorum kamil insan olmaya.

Kemal Tekir