Hayatım Şiiri - Erdal Koca

Babam ekin biçerdi ayakları hep yarık
Pantolunu yamalı, eski püskü bir çarık
Yaz günü hava sıcak başında ince sarık
Dağları çınlatırken sessizce feryatlarım
İşte hep böyle geçti! O çocukluk yıllarım
*
Gündüz ekin biçenler gece gider davara
Elleri hep çatlamış her yerinde bir yara
Köylüyü tanımazdı hiç bilmezdi Ankara
Acı günlerle dolu dağarcığım ambarım
İşte hep böyle geçti! O çocukluk yıllarım
*
Fakirlik fukaralık: hayat mı bu dört köşe
Gam keder dostum ama misafir gibi neşe
Elli dört yıl! Velakin bakmayın görünüşe
Bunlar benim hayatım gene onlarla varım
İşte hep böyle geçti! O çocukluk yıllarım
*
Dokuz yüz altmış yılı yazın, iki Mayısta
Babamı tanıdınız rahmetli annem hasta
Doktorlar çare değil Malatya’da Sivas’ta
Umutların son demi, olsa da, gene yarım
İşte hep böyle geçti! O çocukluk yıllarım
*
Yetim kalmış evimiz yaraların hepsi ur
Bu ahval, şeraitte hadi gel de hayal kur
Sözde köylüyüz ya yediğimiz hep bulgur
İçimdeki gül solmuş bülbülde ahu zarım
İşte hep böyle geçti! O çocukluk yıllarım
*
Kulak verin be dostlar kulak verin bu sese
Buna hayat denir mi? Eğer hayat böyleyse
Okurken amcam öldü sonra Gürün’de lise
İçimde duygu yetim biter mi hiç efkârım
İşte hep böyle geçti! O çocukluk yıllarım
*
Aramızdaki savaş geçip giden zamanla
Bu şartlarda evlenip Hamit kızı Leman’la
Memurum ev de kira! Hayat: ofla amanla
Maaşımız yetmiyor! Çalışsam da bizarım
İşte hep böyle geçti! ... O çocukluk yıllarım
*
On aralık seksen bir! Demir attık devlete
İş garanti, ev kira! ... Battık mı hep git gide
Bankalar, banka değil sanki yasal bir çete
Televizyon istiyor hanım ve çocuklarım
İşte hep böyle geçti! O çocukluk yıllarım
*
Handaki son misafir yolcuyuz birer birer
Ya birazcık geç olur, ya birazcık daha er
Gittiğimiz yolların dönüşü yok bu sefer
Ellerim hareketsiz ve yanımda kollarım
İşte hep böyle geçti! O çocukluk yıllarım

2 Mayıs 19..
http://erdalkoca.com/hakkimda/