Hayatı Yaşarken Şiiri - Kutsal Çakıroğlu

Hayatımızda yaşarken hep bir şeylerden düşüncelerimizle duygularımızla
kendimizi eksik hissetik korktuk cekindik olan veya olacaklardan.
Acabalarla başlayan düşüncelerde bazen "Bunun sebebi ne...? " diye sorduk kendimize.
ve anında cevabi yapıştırdık Asıl eksiklik,kendimizle olan duygularımız
hep kendimizin eksik olduğumuzu düsünmekti ve asıl var olan eksiklik,
devamlı kendimize güvenmeyip çareyi baskasinda aramaktı.
demek ki yapmak isteyipte yapamadığımız sahip oldugumuz veya olamadğımız
bir seyler var ki hayatımızda O yuzden hep bir yanımızı eksik hissediyoruz.
hayatımızda elimizdekini yaşayamadan tutamadan giderse diye düşünürüz
böyle bin bir düşünceler yorumlarla korkarak analiz ederiz yaşarken kendimizce...
yaşarken neleri sahip olmamiz gerekiyordu ki eksikliğimizi yenebilmek için...?
Nasıl kurtulacaktık bu eksilik duygusundan...? nasil geçecek bu duygu diye
kendimize sorarken geçmişe gideriz başlarız kendimizce hayal etmeye...!
Nasılda cocukken,şimdi "yaşımz küçük" Her istedigimizi yapamiyoruz diye düşünürdük.
oysa cevremizde ve kendi içimizde konulan kurallar, yasaklar vardı.
biz kendimizce hep korktuk çekindik olan veya olacaklarından geleceğin göstergesinden
nasılsa büyüyünce hayatımızda her sey yoluna girecek diyerek avuntulara girdik
Okulu bitirince işe girecek, para kazaninca evlenecek, tatile gidecek, araba,ev alacak
terfi edecek korkmadan çekinmeden yaşayacağız diye düşünerek kendimizi avutturduk...!
oysa bilmediğimiz gerçekse büyüdükce içimizde bir sey değişmiyordu ayni düşünceler hep bizimleydi
içimizde o hiç eksilmeyen yine ayni huzursuzluk duruyor ve durmadan bir ses ayni sözcükleri fısıldıyordu
düşüncelerimize "Bir eksik var" ama neydi niye kafamiz karışıktı.bu durumdan kutulmak için çare ararken
büyüğünce eksik olanları bulmak için hep çok calistik, hırsla daha cok para kazandik,
ve hayatımıza yön aradık eksilerimizi bulmak için calıstık.calıstık.
nasılsa eksikligimiz bulup bu durum sona erince bu illetten kurtulacagiz.
Beklemeye basladik.ve ne yazıkki gecmiyordu " yüreğimizde hep bir eksiklik var" hissi, hala yüreğimizde duruyordu.
ve hiç düşünemedik bu eksiklik hissini kendimizde bulmayı,icimizde sakli olabilecegini akil etmedik.
eksikliği ararken kendimizi unutuk kendimizi sevmeyi unuttuk kendimizi sevmedik.
Oysa asıl eksiklik, çareyi dışarda arayarak eksik olduğumuzu düşünmekti..
......İNSAN ÖNCE KENDİNİ YAŞAMINI SEVMELİKİ, BAŞKALARINI SEVERKEN EKSİKLİK DUYMADAN SEVEBİLMELİ,....