Hayati Vasfi Taşyürek Şiiri - Tunahan Bo ...

Zor zamanda meyloldu hayata, Kelimeler kıttı; İnsanlar cümle kurmaktan aciz, Düşünmekten ürkektiler. Bir rüya görmüştü; Sevgi dolu, Neden sonra bir şiir döküldü dilinden; Umut dolu. Mütercimi oldu her derdin, her dilin; Dilsize dil, Yolsuza yol, Yoksula var, Varsıla yok demeyi öğretti. Ve, Uyandı gördüğü rüyadan, Asık suratlı bir şehirde açtı gözlerini, Gülmüyordu insanlar, Anlamıyordu Hayati, Neredeydi onlar, Bir “vefa” çıktı ağzından, Sonra, “Yalan” dedi, Ağladı, Taş filan değildi yüreği, Ağladı… Ve anladı… Ancak gidince şiir yazılırdı bir şairin arkasından. T.Bozkurt – Kasım 2006