Çıkar at bu ağır ablayı üzerinden
yerçekimini, ağlayan gülü,
ekmek ağrısını, zincirsiz köleyi
ayağımdan çeken günleri soyunarak
çağırıp bir umudu içine ağlayayım
beni bırakın
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta