Hayatı Soluyordu Zaman Şiiri - Hamit Öztep

Seviyorum seni dedi
Ve koşarak uzaklaştı
Ardından baktı birisi
Bende seni dedi.,Bende seni
Duyan o tarafa baktı
Bir sigara çıkardı cebinden
Elleri titredi,yakamadan attı
Koşmak istedi ardından
Yürüyemedi bile.

Gökler baoşaldı birden
Fırtınalar koptu biryerlerde
Buz kesti ortalık
Kurudu ağaçlardaki yapraklar
Karardı ortalık zifiri mi zifiri
Yıldızlar kuytu yerlere kaydı
Ay kara bulutların ardına

Önce düşler çekildi gözlerinden
Sonra,ellerinden teninin sıcaklığı
Dudaklarında son bir dudak tadı.

Oysa hala maviydi gökyüzü
Hala yeşildi daldaki yapraklar
Ve hala hayatı soluyordu zaman.

Çocuklar koşturuyordu sokaklarda
Kapı eşiklerinde en taze dedikodular
Sokak aralarında seyyar satıcılar
Sesleri apartman boşluklarında yankılanıyordu
Ve çöplükteki yiyecek artıkları ile meşguldü kediler
Otobüsler yine tıklım tıklım dı
Minibüslerde siyah renkli şarkılar
Bir anne çocuğuna bağırıyordu
Diğer birisi,hızla yanından geçen arabaya
Ve yeni hayatlar başlıyordu doğum evlerinde
Kimi evlerde ise eskimiş hayatlara dair ağıtlar.

Bende seni dedi.,bende seni
Ağlamak istedi,ağlıyamadı bile
Damlalar yüreğine aktı
Sessiz hıçkırıklar tepelere ulaştı
Saatler sustu zaman durdu
Bende seni dedi bir kez daha,bende seni

Oysa hala maviydi gökyüzü
Hala yeşildi daldaki yapraklar
Ve hala hayatı soluyordu zaman...