Bülbül sesinin namelerinde, baharın coşkusunu yaşamak istiyorum. Teninin kokusunu, seherdeki gül kokusu ile içime çekiyor, rüzgârın fısıltısında senin sesini duyuyorum. Dizine uzanıp, gözlerim gözlerinin ummanına akarken yüreğimin dergâhında sana sema ediyorum…
Elimi uzattığım gülün dikenini görmüyorum. Senden gelen gülün, renginin ve kokusunun sarhoşluğu yetiyor bana. Dikenlerin canımın acıtmasına aldırmadan sımsıkı sarılarak kokunu içime çekiyorum.
Yorganın nefesi içimin ayazını ısıtmıyor. Doğmuşta yaşamamış gibi umutlarım. Bazen hafif bir yele sürüklenip gidiyorum. Bazen de azgın fırtınalara karşı duruyorum kıyıdaki falezler gibi. İçimdeki yeşeren umut filizlerini soldurmamak için.
Söndürülmeyi bekleyen yangınlardaki ateş misali savunmasız teslimiyetçiliğimle sana geliyorum; aldatılmaya gönüllü küçük bir çocuk gibi. Gözlerinin içinde eriyip giderken elimi tuttuğunda içimde kopan fırtınaları hissedebiliyor musun?
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
