Işıklar söndü, dışa çekildin.
Kendisi, kendisinden soğumuş.
Üzüldüm o haline ve bu haline.
Karanlık insanlara çektin, çekildin.
Oldun eskine bir anda hakim.
Ne halim birisiymiş o öyle zavallı.
Kır, dök, un ufak et, at bir kenara.
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta