Hayatı ıskaladık Şiiri - Suphi Sekü

HAYATI ISKALADIK

Fare bile kemirmez, ite atsam it yemez
Taze ölmüş leş gibi kokmakta anılarım
Sanrılar hücumunu, uykum bile gemlemez
İçimi ürpertiyor namevcut sanılarım

Müfteri bir çöpçatan yılan kadar kıvraktı
Sinsi sinsi sokulup Ece'min kulağına
İftiranın en keskin ağusunu bıraktı
Bizi düşürdü heyhat kendi kahpe ağına

Artık hiç ışımadan, ömre yayıldı gecem
Bir günde bin yaşlandım, bu ne acayip işti
yabancı edasıyla geçip gidince ecem
O an ruhuma geçen sanki çelikten dişti

Çok ağır bir inkılap yaşadı karekterim
tam bitmemiş sakalım, ağarmıştı o anda
Bastonuyla söyleşen bir dededen beterim
İnsanlardan tevahhuş yaşıyorum tavanda

Herkes için sıradan, bana özel bir paye
En ağır koşullarla sınandım ince ince
Yamuk yumuk sözlerim hakikattan kinaye
Konuşmak da azapmış, insan böyle sinince

Çökük omuzlarımda yılların ağırlığı
Ceremesi çekilmez, ama ben çekiyorum
Bigâneyim kendime, geçtim bütün varlığı
Iskalanmış hayata şiirler ekiyorum

Namevcut : Mevcut olmayan
Tevahhuş : Ürkme
Bigâne : Yabancı, ilgisiz