Hayatı dondurmaya Şiiri - Necdet Yağan

Gençliğimde
Fotoğrafa merak sardırmıştım
Makinem elimde dolaşırdım
Olur olmaz
Deklanşöre basardım
Dağların taşların
Ağaçların yaprakların
İplik iplik yağan yağmurların
Köpük köpük akan derelerin
Çiçeklerin böceklerin
Uçan kuşların kelebeklerin
Duran yürüyen her şeyin
Resmini çekerdim
Hele insanların
Yüzlerindeki saklı duyguları
Gözlerindeki derin anlamları
Öfkelerini neşelerini
Nefretlerini sevgilerini
Bir anlık gülümsemelerini
Yakalamaya çalışırdım
Ama çok sürmedi
Yanıldığımı anladım
Önce insanların
Poz verdiğinin, rol yaptığının
Fotoğraftaki görüntülerinin
Kendileri olmadığının
Farkına vardım
Sonra yaprakları sallanamaz
Çiçekleri kokamaz
Yağmurları yağamaz
Dereleri akamaz
Kuşları kelebekleri
Uçamaz yapmaya
Zamanı durdurmaya
Hayatı dondurmaya
Geçmişten parçalar çalmaya
Ne hakkım var dedim
Fotoğraf çekmekten vazgeçtim
Makinemi duvara astım
Bir daha elime almadım

www.necdetyagan.com