Hayati Çavdar Şiirleri - Şair Hayati Çavdar

Bu ayrılığın hasretini anlayana yok ölüm
Yaşamak buysa eğer; ben zaten ölüyüm gülüm

Ne bağımsız kaldım
Ne özgür ne de hür.
Ben cefasını çektim,

Tut kendini deli yüreğim
Tut kendini vur zincirlere
Bakma göklere düşme yerlere
Aman delirme deli yüreğim

Sakın ha sakın ha düşme yollara

Asildi sevgim; en az benim kadar
Ama sen rezil çıktın
Ne yapsın?
Neylesin bu kalbim:
Meyil verdi ele alçak gönlün
Talihim oldun,bahtıma kader

Selam eyy nazlı çiçek Gülü bilir misin? Bi gül vardı bir Gül Güzel bir güldü o gül Bir gün gülmedi Sustu, Ağladı, Kızdı, Haykıramadı... İçinde ‘heyyt’ diye kopan fırtınasını sakladı Utandı ama usanmadı Kızdı ama haykırmadı, Sustu lakin mutlu olmadı, Güzel bir güldü o gül. Mahşere dek gelmek istiyordu benle, Düşmüştü peşime mevsimin har sıcağında, Hasretimin eteğinden tutmuş çekiyordu, Narindi, Ama yorgun. Zarifti, Ama bitkin. Ve düştü yere Ama ağlamadı. Ne hikmetse? Adı Gül’dü. Kendisi güldü Lakin yürekten hiç gülmedi O güzel bir güldü Ey nazlı çiçek! Seninde kavlü beşerde vaktin dar. Varırsan huzr-ü Huda’ya seni görür hemen Gülerse eğer sana O güle selam söyle

Sevda dediğin tek cümle:
Okuması ne güzel şey.
Başlamak iyi bir hamle;
Başa sarmak ne kötü şey.

Devran değişti demekki.

Beni bana sor beni bana sor
Yanıyorsam cayır cayır
Ele sorma bana sor

Zehrolmuş bir gecede inliyorum
Harput üstüme üstüme geliyor

Bir sevda var içimde
Yarası sen
Akardı ıssız gecelerde gözlerim
Akan yaşta damla sen
Yediğim ekmekte
İlaç sen derman sensin

Ben yanarım sönmek bilmem
Yolum uzun dönmek bilmem
Kan damlasa yaşım silmem
Yar üstüne yar üstüne

Dua ettim nazar bilmem

Benim derdim bana çoktu
Paylaşmayı öğretmeliydin
Yaşamayacak gücüm bitti
Savaşmayı öğretmeliydin
Meğer sevda çift tarafmış
Taraf tutmayı öğretmeliydin

Ben neleri gizledim
Yar neleri sakladım
Daha neleri akladım
Bu sevda fazla bana

Yeller essin süpürsün