Yaşanacak yer değilmiş bu dünya.
Elli yılı devirince anladım.
Mert olana yar değilmiş bu dünya.
Yönü Hak'ka çevirince anladım.
Azıcık bahar,yaz; biraz da kışmış.
Boşuna uğraşmış,lüzumsuz işmiş.
Tatlı bir rüyaymış,sanki bir düşmüş.
Harmanımı savurunca anladım.
Yalnız doğup, yalnız yaşarmış insan.
Yalnız yürür, yalnız koşarmış insan.
Yalnız kaynar, yalnız taşarmış insan.
Tende ruhu kavurunca anladım.
Ömürler sanki su, akıp geçiyor.
Yılları peşine takıp geçiyor.
Her doğan azıcık bakıp geçiyor.
"Postacı" zarfımı kıvırınca anladım.
Kayıt Tarihi : 27.6.2019 21:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!