Uzandı ağaç GÖKYÜZÜne
Dal dal kollarıyla....
Kırılmak yokmuşcasına....
Rüzgar sertce dokundu kollarına....
Kırılmakta var dedi anla...
Yağmur vurdu BULUT lardan...
Kollarından kırılan yüzüne....
Baktı filizlenmiş....
Yeniden kollanır misali....
Gökyüzünden GÜNEŞ yüzüne gülümser gibi....
Anladı kırılmak kadar filizlenmekte var gibi....
Dedi bu Kurumadan YAŞAM a varmak misali.....
SEL, FIRTINA,RÜZGAR....
Toprağımda Gökyüzünü ANLAMAK gibi....
GÜNEŞ derdi UNUTMA...
Bende varım der gibi.....
Uyuyan GÖKYÜZÜ bile....
Yıldızlar ve ayla parlatarak siyahını....
Anlayana YAŞAM ı....dedi......
Umut her zaman var gibi....
Ölüm Anlayarak YAŞAMI....
Devam et Anlamaya....
Daha zaman var gibi.....
Anlamazsan NEFES ine sor der gibi....
Kayıt Tarihi : 15.11.2015 09:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!