Çocukken denizi ilk gördüğüm de ağlamıştım ben, uçsuzluktan bucaksızlıktan korktum. Cesaretle yaşamak gücünü çimlendirmiş değildim henüz. Zaten cesareti nasıl kategorize edebilirsiniz ki, her insan kendine olan korkularına göre cesurdur. Daha sonraları yaşamak için korkmam, hayata tutunabilmek içinse cesaretli olmam gerektiğini idrak etmiştim. Şöyle düşünelim istiyorum, o ilk denizi gördüğüm de korkmamış olsaydım denizi nasıl hatırlayabilirdim ve cesur olmasaydım nasıl yüzebilirdim korktuğum denizde..
Nasıl da hayata benziyor değil mi?
Parça parça denizdir hayatımız, her parçasından korktuğumuz ve cesur olmamız gerektiği yerde cesur olduğumuz kadar hayata tutunuşlarımız..
Kayıt Tarihi : 11.12.2020 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!