Hayata tutunuş Şiiri - Elif Yalçın

Hiçbir şey yokmuş gibi yaşamak,
Her gün yeniden başlamak hayata.
Herkes bilmez bunun sancısını!
Canı çok yananların, hayata tutunuş çabalarını!
Kimisi deliliğe vurur acılarını,
Kimisi güzel kahkahalara,
Kimisi sigarasına, kahvesine...
Görenler gülüşüne bayılır mesala böyle insanların.
Gülünce gözlerinin içi güler çünkü.
Gülmenin kıymetini onlardan sor.
Sabaha uyanmanın nimetini onlardan sor...
Nefes almanın kıymetini onlara sor!
Nefessiz kaldığı her gecenin sabahına nasıl dimdik uyandıklarını sor!
Sabrı sor onlara, göz bebeklerinde kimsede olmayan tebessümün sebebini sor!
Kimsenin bilmediği merhametinin sebebini sor bunca yaraya rağmen.
İnsanları sor onlara!
İnsanlardan nefret etmemek için kendini suçlamak için bulduğu bahaneleri sor!
Kalplerinde ki sevginin dayanağını sor.
Ve güçlerini nasıl içinden aldıklarını..