Hayata tutunmak Şiiri - Fahrettin Petriçli

Uçurum kenarında yeşeren ot gibiyim
Köklerimi söküyor yağan yağmurlar,
Rüzgârlarla savrulup kayalara çarpıyor,
İnciniyor bedenim.
Tutunmak istiyorum hayata,
Yağmurlara, rüzgârlara inat.

Kurumaya yüz tutmuş göldeki balık gibiyim
Hayatın adı su benim için,
Her geçen gün azaldıkça mahvolduğum.
Çare arıyorum kendimce
Sığ sulardan kaçıp derinlere dalmak istiyorum.
Tutunmak istiyorum hayata,
Kuraklığa inat.

Okyanus ortasında bir saldayım,
Ne yiyeceğim var ne suyum.
Çiğ de olsa balık yerim ama
Deniz suyu kandırmıyor
Suların ortasında susuzluktan öleceğim,
Tutunmak istiyorum hayata,
Susuzluğa inat.

Kalabalıklar ortasında yapayalnızım
Hiçbir yüz tanıdık gelmiyor bana,
Hiçbir söz samimi değil…
Evlatlarımda terk ediyorlar beni,
Hayatla en güçlü bağımdılar oysa.
Tutunmak istiyorum hayata.
Yalnızlığa inat.

23.01.2012 / Pazartesi